هیدروژن یک گاز با ارزش به عنوان یک منبع انرژی پاک و به عنوان مواد اولیه برای برخی از صنایع می¬باشد. براین اساس بیو¬-هیدروژن سهم قابل توجهی از انرژی¬های تجدید پذیر را در آینده خواهد داشت و به عنوان یک جایگزین برای سوخت¬های فسیلی دیده می¬شود. هیدروژن می¬تواند به صورت بیولوژیکی توسط تجزیه شیمیایی بر اثر بیو¬فتولیز (مستقیم و غیر¬مستقیم)، تخمیرنوری و تخمیر در تاریکی و یا الکترولیز بیو¬کاتالیزوری تولید شود. در این مقاله، چهار فرآیند تولید بیوهیدروژن (تخمیر در تاریکی، تخمیر نوری، فرآیند دو مرحله¬ای و الکترولیز بیوکاتالیزوری) با استفاده از آب نیشکر به عنوان منبع کربن، با روش ریفرمینگ متان با بخار (SMR) بر اساس نسبت انرژی خالص، بازده انرژی و انتشار گازهای گلخانه¬ای (GHG) مقایسه شده است. این مطالعه نشان داد زمانی که محصولات جانبی در نظر گرفته نشده باشد، بازده فرآیندهای بیولوژیکی هیدروژن کمتر از SMR می¬باشد. با این حال، این فرآیند، انتشار گازهای گلخانه¬ای و استفاده از انرژی غیر قابل تجدید را به ترتیب 75-57 % و 79-65 % در مقایسه با روند SMR کاهش می¬دهد. بازده فرآیندهای بیوهیدروژن با در نظر گرفتن محصولات جانبی به طور قابل توجهی افزایش می-یابد از این رو حذف و یا استفاده از محصولات جانبی در نظر گرفته شده، یک مسئله مهم در تولید هیدروژن بیولوژیکی است.