در گذشته هویت کالبدی- فرهنگی شهرها، در راستای رشد ارگانیک شهر و فرهنگ ریشه دار ساکنینش به وضوح دیده می شد. لیکن امروزه شهرهای جدید با عدم حضور شهروندانشان برنامه¬ریزی، طراحی و اجرا می گردند و سپس پذیرای ساکنینی با فرهنگها و آداب متفاوت میشوند، لذا در صورت عدم توجه به مولفه هویت کالبدی و فرهنگی در این جوامع، می بایست شاهد بی هویتی و گمگشتگی ساکنین این شهرها بود.
حال این سوال مطرح می گردد که هویت شهری در نوشهرهایی با فقدان تاریخ، فرهنگ و حس تعلق به فضا، چه جایگاهی دارد؟ در این راستا مقاله حاضر برآن است که با بررسی هویت کالبدی و فرهنگی در شهرها و بیان نمونه های ناموفق(شهر جدید پردیس) و موفق (دو شهر جدید عربستان سعودی)در این زمینه به جستجوی اصول و مولفه های پایدار جهت دستیابی به هویت در جوامع جدید بپردازد.
بر اساس تحلیل های انجام گرفته نتیجه کلی مقاله این را مطرح می سازد که در راستای توسعه پایدار خلاقانه و در عین حال بومی، می توان با توجه به اقلیم، مورفولوژی و ارزش های منطقه و مدیریت اجرایی قوی ويژگی ها و شاخصه های منحصر به فردی را برای هویت بخشی به نوشهرها خلق نمود.