محلات شهري در بر دارنده حسي چشمگير از مكان هستند كه از تاريخچه ، معماري و دورنماي شهري آنها ناشي مي گردد. اين محلات در هر نقطه اي بواسطه جدايي گزيني هايي كه مي تواند ريشه هاي سياسي ، اجتماعي ، اقتصادي ، جغرافيايي و فرهنگي داشته و در طول زمان شكل گرفته اند.
در غرب از قبل از انقلاب صنعتي مي توان شاهد شكل‌گيري محلات بر اساس طبقه بندي هاي سياسي ، اجتماعي و اقتصادي بود تا اينكه با حضور كليسا ، مسائل مذهبي نيز بر آن افزوده گشت.
در جوامع اسلامي و ايران نيز قبل از ورود اسلام نقش مسائل قومي و نژادي بسيار پررنگ است، تا آنجا كه با ورود اسلام و نفي هرگونه قوميت گرايي تا چند صباحي اين نظام متحول مي گردد ؛ ولي ديري نمي پايد كه مسائل نژادي و قومي دوباره در درجه اول اهميت قرار مي گيرد.
پس از انقلاب صنعتي محله دوباره دچار تحولات اساسي گشته و محلات مدرن به اقتضاي زمان شكل مي گيرند ، بطوري كه مفهوم محله در اين دوران با گسترش صنعت و تكنولوژي بسيار كمرنگ مي گردد. تا آنجا كه محلات پست مدرن در دوران معاصر به عنوان راه حلي براي رفع معضلات محلات مدرن سر بر مي آورند و تلاش دارند مفهوم محله را به عنوان بخشي از تقسيمات شهري و در راستاي تقويت حس مكان و نيز تأمين نيازهاي ساكنان خود احيا نمايد.