رويكرد هاي زيادي در معماري بیمارستان کودکان پیش بینی شده است و صاحب نظران متعددي در تمامی آن، به ارائه فرضيات و تئوري های متفاوتی پرداخته اند از جملۀ اين رويكرد ها ، می توان به رويكرد فرم گرا اشاره نمود؛ هدف پيروان اين رويكرد جنبه هاي زيبايي شناسانۀ فرم است . بدون شك نمي توان تاثير فرم را در طراحي سازه و در زيبايي تمامی سطوح ساختمانی و بخصوص بیمارستان کودکان ناديده گرفت، همچنين فرم نقش مهمي را در نحوۀ عملكرد ساختمان در برابر زلزله ايفا مي كند. رعايت تناسبات، فضاهاي پر و خالي، تركيب بندي مناسب، گونه شناسي فرم و طراحي فرم هاي كارا بر اساس انتخاب صحيح متغير ها جزء مواردي هستند كه می بایست مورد توجه معماران در هنگام طراحي قرار گیرد. اولويت قرار دادن هر عاملي در طراحي فرم معماري، نه تنها بايد بر اساس نياز هاي جامعه و شرايط مكاني و زماني باشد؛ بلكه بايد چنان باشد كه امكان طراحي مناسب سازه، جهت مقابله موثر با نيروهاي جانبي ،از جمله زلزله و ... را فراهم سازد.
اين مقاله به معرفي مواردي همچون توجه معماران حال و گذشته به تاثير فرم در سبك سازي و ايستايي بیمارستان کودکان مي پردازد؛ همچنين سعي در شناسايي شکل و فرمهاي مناسب جهت به حداقل رساندن نيروهاي جانبي از جمله زلزله را دارد. فرم را می‌توان زبان فضا دانست؛ چرا که آنچه را معماران در فضا می‌خواهند بیان کنند را با توجه به شکل و فرم مشخص می‌کنند به همین دلیل شکل یا صورت دارای اهمیت ویژه‌ای در آفرینش فضا است. در واقع فرم را زبانی یا واسطی برای انتقال مفهوم فضا به انسان بیان نمود که به عنوان ابزاری کار‌آمد در اختیار طراحان و معماران قرار می گیرد.