به منظور ارتقاي پايداري زيست محيطي، هر ساختماني بايد اصول طراحي پايدار يعني طراحي انساني، صرفه‌جويي در مصرف منابع و طراحي براساس چرخه حيات را به گونه‌اي كل نگرانه در طراحي، ساخت، بهره‌برداري و نگهداري ساختمان و بازيافت و استفاده مجدد از منابع معماري رعايت و لحاظ كند. اين اصول چارچوبي مفهومي را براي طراحي پايدار در معماري شكل مي‌دهند.
اين مقاله كوششي است هدفمند براي معرفي، مطالعه و بررسي استاندارد لید و لزوم تطابق طراحی با اقلیم منطقه جهت سازگاری با محيط طبيعی پيرامون و در پهنه وسيع تر با منطقه و جهان. اين استاندارد به جاي در اختيار گذاردن مجموعه‌اي از راه‌حلهاي آماده به طراحان در يافتن راه‌حلهاي مناسب ياري مي‌رساند. در حقيقت راه‌حلهايي خاص كه با مسئله طراحي در منطقه مورد نظر تطبيق دارند.
با بررسی استاندارد لید با یک سری نرم افزارها و چارتهایی با داده های متغیر آشنا خواهیم شد که توسط آنها می توانیم این متغیرها را با توجه به اقلیم منطقه مورد نظر و مصالح مورد استفاده در بنا که در شرایط آزمایشگاهی تعیین می گردد به سازمان مورد نظر جهت تحلیل نتایج و طراحي براساس چرخه حيات فرستاده شود. این مجموعه در نهایت با توجه به کیفیت و کارآمدی طرح رتبه بندی بنا را در لید مشخص نموده و در پایان پیشنهادهایی جهت ترفیع ارائه خواهد داد.
با دستيابي به اين استانداردها در طراحي به اهدافي از جمله تعریف کردن ساختمانهای سبز با منتشر کردن یک استاندارد رایج از اندازه گیریها و سنجش ها، ترویج یکی شدن و کامل کردن تمرینهای طراحی برای همه بناها، تعریف رهبری محیطی در صنعت ساختمان سازی، ترویج یکی شدن و کامل کردن تمرینهای طراحی برای همه بناها، بالا بردن آگاهی مصرف کننده از محاسن بناهای سبز و دگرگون کردن بازار رقابت در ساختمان سازی، نائل مي شويم.