بافت فرسوده شهری به عرصه‌هایی از محدوده قانونی شهرها اطلاق می‌شود که به دلیل فرسودگی کالبدی و برخوردار نبودن از خدمات شهری، آسیب پذیر شده اند و ارزش مکانی، محیطی و اقتصادی نازلی دارند. فرسودگی بافت و عناصر درونی آن یا به سبب قدمت و یا به سبب فقدان برنامه توسعه و نظارت فنی بر شکل گیری آن به وجود می‌آید.
ما در این پژوهش ابتدا به بررسی خصوصیات بافت فرسوده و مسائل و مشکلات اینگونه بافت‌ها به عنوان شالوده اصلی یک برنامه جامع و ابزاری ضروری برای بیان نقش و تاثیر رویکرد مشارکتی در احیای کالبدی بافت‌های فرسوده شهری پرداخته ایم و سپس نقش رویکرد مشارکتی را در حصار حاج شمسعلی واقع در شهرستان همدان بررسی کرده ایم. روش مورد استفاده در این پژوهش مطالعات میدانی و کتابخانه ایی و همچنین استفاده از اطلاعات و آمار رسمی منتشر شده از سوی مرکز آمار است. با توجه به مطالب بیان شده نتایج این پژوهش حاکی از آن است که احیای بافت فرسوده شهری در محدوده مورد نظر اگر با مشارکت و همکاری ساکنین صورت نگیرد به نتیجه ای نمی رسد و در واقع‌، برنامه و طرح ناتمام و نا سرانجام خواهد ماند. در صورتی که مشارکت مردمی در هر سطح و پایه ای صورت پذیرد درصد تحقق دستیابی به هدف احیا محله بالا می رود.