هدف پژوهش حاضر بررسی و تحلیل الگوهای پایداری در مناطق گرم و خشک (نمونه موردی: شهر یزد) می باشد. معماری پایدار، مفاهیم و الگوهای آن را در شرایطی می توان یافت که اندیشه ها، سیر منطقی خود را طی نموده و در مسیر تکامل قرار بگیرند. معماری ایران نیز که در طول تاریخ حیات خود، از تداوم و سیر تکامل کم نظیری برخوردار بوده است، بی شک یکی از بارزترین شیوه ها برای رسیدن به این سیر تکامل، خلق یک معماری پایدار و همساز با اقلیم، در مناطق مختلف ایران است. معماری سنتی ایران دارای ویژگی های منحصر به فردی می باشد که ضمن توجه به مسائل زیبایی شناختی و حفظ محیط زیست، پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه نیز بوده است. فنون و قواعد به کار رفته در این معماری، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در خود در بر دارد. روش پژوهش به صورت تحلیلی – توصیفی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی است. در این راستا در پژوهش حاضر ابتدا به معرفی مفاهیم پایداری و معماری پایدار، توسعه پایدار شهری پرداخته شده، سپس ویژگی اقلیمی، جغرافیایی و معماری بومی یزد به عنوان بستر اصلی مطالعه پرداخته می شود و در ادامه با بررسی الگوهای شهرسازی و معماری پایدار در شهر یزد به بررسی اصول معماری پایدار در شهر یزد پرداخته شده است که نتایج حاکی از آن است که بافت و معماری بومی یزد تحت تأثیر شرایط اقلیمی و پایداری بوده است