اقلیم به مثابه اوضاع آب و هوایی که ناشی از اثر همزمان مجموعه¬ای از پدیده¬های جوی بر یکدیگر و نهایتا احساس آسایش انسانی است؛ همواره از عوامل تاثیرگذار در معماری بوده است. هماهنگی معماری با اقلیم منطقه و در نتیجه تامین آسایش حرارتی انسان از مهمترین معیارهای صرفه¬جویی انرژی و پایداری فضا می¬باشد. این پژوهش با هدف بررسی معماری همساز با اقلیم شهر جلفا با استفاده از شاخص های گیونی، ماهانی، اوانز، الگیی و دمای موثر ارائه شده است. در این مطالعه با استفاده از داده¬های ایستگاه هواشناسی سینوپتیک جلفا طی سال¬های (1385-1391) ابتدا به ارزیابی وضعیت آب و هوایی جلفا در طول سال به کمک روشهای گیونی، ماهانی، اوانز، الگیی و دمای موثر مبادرت شد. سپس محدوده آسایش حرارتی در طی 12 ماه سال تعیین گردید. متناسب با ماه¬هایی که در محدوده آسایش قرار نداشتند پیشنهادات مقدماتی معماری ارائه شده است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی با ابزار مطالعات کتابخانه¬ای و اطلاعات جمع¬آوری شده از اداره هواشناسی جلفا استناد گردیده است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر سرد بودن 5 ماه از سال (آبان، آذر، دی، بهمن، اسفند) و گرم بودن ماه های تیر و مرداد و منطقه آسایش در ماه های اردیبهشت، خرداد، شهریور، مهر می باشد.