طراحي همساز با اقليم عبارت است از نگهداري وضعيت ميكروكليماي مسكن در محدوده آسايش، صرفنظر از وضعيت خارج از ساختمان. محدوده آسايش وضعيتي است كه در آن حدود 80 درصد مردم احساس راحتي كند در این تحقیق از معيار ماهاني براي مطالعه وضعيت زيست اقليم و ميزان سازگاري اقليمي بافت قديم و جديد شهر سمیرم و ارائه پيشنهادهاي معماري به منظور استفاده هر چه بيشتر از انرژيهاي طبيعي)خورشيد، باد و( ... و صرفه جويي در مصرف سوختهاي فسيلي استفاده شده است. پس از محاسبه وضعيت زيست اقليم شهر سمیرم ، مساكن موجود بر اساس قدمت و ويژگيهاي معماري به سه دسته بافت جديد، قديم و فرسوده تقسيم شدند؛ آنگاه تعداد 142 نمونه از بافتهاي معماري در مناطق مختلف شهر سمیرم انتخاب شد. سپس بر اساس معيار ماهاني پرسشنامه اي تنظيم شد و با توجه به ويژگيهاي معماري هر كدام از نمونه ها، پرسشنامه اي تكميل شد. نتايج پرسشنامه ها براي هر بافت، جداگانه استخراج شد. اين نتايج به منظور تطبيق با هم مقايسه و تحليل با معيار ماهاني و براورد ميزان سازگاري اقليمي مساكن در نرم افزار رايانه اي SPSS شدند. بر اساس معيار ماهاني، بافت قديم شهر بيشترين سازگاري با اقليم محلي و بافت جديد كمترين سازگاري را دارد. در مجموع مي توان گفت حدود 50 درصد از مساكن شهر سمیرم با شرايط اقليمي محل سازگار هستند.