فرش از عالی ترین جلوه های هنرایران به شمارمی آید که تأثیرپذیری و تأثیرگذاری فراوانی داشته است. مهمترین این تأثیرپذیری ها از باغ ایرانی و جلوه های بصری و نمادین آن بوده است. فرش نمادی از بهشت در نظام اعتقادی ایرانیان بوده است اما این تجسم در دوبعد فیزیکی هندسی متصوراست مادام که باغ مطرح نشده باشد. در باغ ایرانی نه تنها تصور بُرنا و برین بهشت را می توان دید بلکه به اعتبار شاخص های ارجمند فضای آن ، می توان درکران تا کران آدم گام زد و تنفس نمود. فرش به همان اندازه که تصوری از بهشت را می بافد ، باغ این تصور را می سازد و شاعرآن را به مدد واژه ها می پردازد:
ما را مبر به باغ که از سیر لاله زار یک لاله صد هزار شود داغ دیده را
این مقاله با هدف تبیین علی و استدلالی فرش و باغ به رشته تحریردرآمده و نتایج آن نشان داده است که سیالیت ترکیب در فضای هنری ایران همواره به آن رخساره ای بدیع و پویشمند اعطا کرده است که این همه از امتیازات ِنظام فرهنگی و تمدنی ایرانیان – خاصه بعد از طلوع اسلام – می باشد.