یکی از مباحث مهم در حوزه علوم شهری، منظر شهری است که امروزه با طرح نگرش های نوین و توجه به رویکردهای تعاملی و تأثیرات متقابل فرد و محیط، اهمیت مضاعفی یافته است. در حیطه منظر شهری، شکل شهر به كيفيتي محسوس تبديل گشته، عينيت و فضاي قابل ادراك از واقعيت موجود محيط شهري، معناي منظر شهري را مي‌يابد.
اين نوشتار با توجه به اهميت بحث در منظومه تأملات شهري، با رویکردی توصیفی- تحلیلی، علاوه بر ارائه تصویری روشن از مفهوم منظر شهری، به تشریح و تبیین دلایل افتراق از مفاهیم مقارن و کیفیت ادراک محیط شهری و ابعاد آن می پردازد و در اين میان، ضمن توجه به پيشينه، مفاهيم مرتبط و مبانی ادراک و وجوه تمايز آن با ديگر مقولات، خصوصاً سیمای شهری را مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد، تا از اين رهگذر، برخي از مباحثي كه طراحان شهر در گذر زمان و در پرداختن به فضاهاي عمومي تعقيب نموده اند را مورد توجه قرار داده، طراحي منظر شهري را كه در پی خلق تصويری پويا، مانا و متكامل از شهر است، جلوه‌گر نمايد.