سازه های آبی شوشتر که بیش از سیزده بند ، پل ، آسیاب و آبشار را شامل می شود ، یکی از آثار ارزشمند معماری ایرانی به حساب می آید که در سال 2009 میلادی به عنوان دهمین اثر ملی نامش را در بین آثار تاریخی جهان به ثبت رسیده است واکنون به راستی جزء میراث تمامی جهانیان محسوب می گردد.
این مجموعه از همان آغاز شکل گیری در 9 قرن قبل از میلاد، تأثیر بسزایی در اکوسیستم شهری، ساختار فضای شهری و نیز ارتقای سطح زندگی ساکنان در کنار تأمین آب شرب و کشاورزی در این منطقه را بر عهده داشته است. این نکته را نیز نبایستی از ذهن دور داشت که این مجموعه سترگ، تحقق عینی تکنولوژی محیطی، به عنوان یکی از شروط اساسی توسعه پایدار در ساختار شهری می باشد. در این مقاله پس از برشمردن تاثیرات این سازه ها بر اکوسیستم شهر شوشتر، نقش آنها در توسعه کالبدی شهر مورد واکاوی قرار گرفته است.