افزایش جمعیت شهرها باعث بالا رفتن ارزش زمین و در نتیجهاستفاده حداکثر از زمین جهت ساختمان سازی شده است. این مسأله متأسفانه نمای شهرهارا به مجموعه ای از سنگ و بتن تبدیل کرده است. تراکم جمعیت به همراه ایجادآلودگیهای مختلف منجر به پیدایش و افزایش بیماریهای قلبی و تنفسی می شود. علاوه براینها، ابتلا به بیماری روحی و روانی هزینه ای است که انسان در ازای دور شدن ازطبیعت می پردازد. در این شرایط فضای سبز شهری می تواند عاملی راهگشا در تعدیل آلودگی هوا (از طریق جذب آلاینده های هوا)، بالا بردن رطوبت نسبی هوا، کاهش آلودگیصوتی (به عنوان لایه اکوستیک) و ایجاد زیبایی بصری نقش داشته، محیط دلنشینی را درکنار محیطهای کار و زندگی برای شهروندان فراهم آورد.به منظور دستيابي به شهري پايدار، نياز به شناسايي و تقويت شاخصه هاي پايداري در شهرها مي باشيم، از آن جمله، كميت و كيفيت فضاهاي سبز شهري مي باشند.در این پژوهش با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی و مقایسه ای به بررسی و مقایسه وضعیت فضای سبز مناطق شش و هفت شهر مشهد پرداخته ایم.نتایج نشان از آن دارد که سرانه فضای سبز در منطقه شش4 متر مربع برای هر شهروند بوده که بسیار ناچیز است و از لحاظ کیفی هم توزیع مناسبی ندارد . سرانه فضای سبز منطقه هفت70 / 18 متر مربع برای هر شهروند می باشد؛ که 5 / 1، برابر سرانه پیشنهادی وزارت مسکن و شهرسازی می باشد که از لحاظ کمی شرایط بسیار مناسبی دارد ولی از لحاظ کیفی در شرایط مناسبی نمی باشد.