شهرنشینی اگر چه باعث رفاه و راحتی انسان ها شده است، لیکن گرفتاری هایی را نیز به دنبال داشته است . افزایش جمعیت مسایلی همچون مشکلات ترافیکی، ایجاد انواع آلودگی های شهری (آلودگی صوتی، هوا، آب) ، تخریب محیط زیست، مشکلات فرهنگی و اجتماعی و بسیاری مسایل دیگری را به دنبال داشته است. به گونه اي كه اين معضلات صاحب نظران و برنامه ريزان را به چاره انديشي واداشته است. در اين بين پارك ها و فضاي سبز به دليل حمايت از سيستم هاي اجتماعي شهر و فراهم كردن خدمات اكوسيستمي راه حل مناسبي جهت رفع مسائل زيست محيطي و تبديل هر چه بيشتر محيط شهري به محلي قابل زيست براي شهروندان هستند. در شهر مهر ، كه در اين مقاله مورد بررسي قرار گرفته است، كمبود شديد فضاي سبز شهري محسوس مي باشد. به طوري كه بر اساس يافته هاي اين تحقيق با توجه به جمعيت 6307 نفري اين شهر ، در سال1385 ، در مجموع سرانه فضاي سبز 77 / . ، متر مربع مي باشد؛ كه با استاندارد وزارت مسكن و شهرسازي كه سرانه 12 متر سرانه را مطلوب مي داند، فاصله زيادي دارد. در عين حال توزيع فضايي آن نيز بسيار نامتعادل و نامتناسب است. چنانكه ، سرانه فضای سبز محله 1 58 / 1 متر مربع می باشد . و محلات 3و 5 که 89 / 24 درصد جمعیت شهر و 23 درصد مساحت شهر را به خود اختصاص داده اند فاقد هرگونه سبزینه ای هستند . پژوهش حاضر كه بر اساس روش توصيفي- تحليلي با استفاده از آمار و اطلاعات مختلف صورت گرفته است، نشان مي دهد كه برخلاف استانداردهای ملی و بین المللی ارایه شده برای سرانه فضای سبز، در شهر مهر سرانه فضاي سبز بسيار پايين و توزيع فضايی آن در محلات 5 گانه شهر مهر نيز متعادل نيست و در این زمینه با نارسايي زیادی مواجه است.