انسان در جهان معاصر در لحظات بسیار حساسی از حیات خود قرار دارد. تمامي فعاليتهاي انسانی چون گردشگري در محيط بوقوع پيوسته و يا نوعي به محيط زيست و انسان وابسته مي باشند. از اين رو فعاليت گردشگري و محيط دو پديده جدايي ناپذير هستند كه تبعاً داراي اثراتي متنوع بر روي هم خواهند بود. در واقع از اين ديدگاه رابطه گردشگري و محيط نه تنها رابطه اي منفي نبود بلكه به گستردگي آن با تعريف ظرفيت پذيرش محيط و ملاحظات زيست محيطي تأكيد مي شود. البته ازدیاد نامعقول جمعیت همراه با مشکلات مختلف در زمینه توسعه پایدار چون فقر و نابراری، عدم برخورداری مناسب از آموزش و بهداشت، مشکلات زیست محیطی چون کاهش جنگلها، بیابان زایی، فرسایش خاک، آب و هوا، انقراض تنوع زیستی، مشکلات مربوط به مواد زاید و پساب ها بوجود آورده و زیست بومهایی را که حیات بشر بدانها وابسته است، بشدت در معرض نابودی قرار داده است. برای احتراز از نابودی مطلق محیط زیست همه انسانها-هم تصمیم گیران و هم مردم - در ابعاد جهانی یا ملی و بویژه در سطح محلی باید این واقعیت مهم را دریابند که پیشرفت و توسعه باید روندی پایدار داشته باشد و از ثمرات آن نه تنها نسل های حاضر که نسل های آینده نیز بهره مند شوند. استان چهارمحال و بختياري و به ويژه منطقه چلگرد شهرستان کوهرنگ، داراي پهنه هاي طبيعي بكر و بسيار زيبا مي باشدكه توسعه بي رويه گردشگري در اين دسته از محیط ها در طول چند دهه اخير علاوه بر اينكه فرصت هاي مناسبي را جهت افزايش درآمد محلي و بهبود زير ساخت هاي اقتصادي در كل اين منطقه مهيا ساخته، احتمال وارد آوردن خسارات جبران ناپذیری به محیط زیست مناطق حفاظت شده و جاذبه های گردشگری بکر شده و حتی خطر انقراض گونه های گیاهی و جانوری را افزایش داده است و نیز باعث نزول کیفیت منطقه از لحاظ گردشگری و جذب توریست می باشد. در این راستا گردشگری با ماهیتی پایدار می کوشد در جهت حفظ حالت طبیعی منطقه برای نسل های آینده به دنبال تعاملی پایدار برای یافتن جایگاه انسان در محیط زیست باشد.