فضای عمومی شهر، صحنه نمایش زندگی روزمره مردم است، و در تقابل با فضای زندگی خصوصی تعریف می¬شود. اهمیت فضای عمومی به دلیل نقشی است که در توسعه جامعه دموکراتیک بازی می¬کند. و آن با مفهوم دسترسی پذیری بی¬قید و شرط برای همگان تعریف می¬شود. از دیدگاه برنامه¬ریزی شهری مشخصه اصلی هر شهر، فضاهای عمومی، پارک¬ها و میادین آن شهر است. فضای عمومی در شهر زمینه مشارکت مردم را فرآهم آورده و آنها را باهم مرتبط می¬سازد. در حال حاضر ایجاد نشاط شهروندی عنصری گوشده در مدیریت شهری است. و برنامه¬ریزی شهری به دنبال این عنصر گمشده در فضاهای عمومی شهر است. بنابراین وجود شهروندانی افسرده، بی رمق و با عدم احساس شادابی و سرزندگی، بزرگترین معضل شهرها به شمار می¬آید. اگرچه بخش عمده¬ای از این رویکرد را می¬توان ناشی از شرایط سخت زندگی شهری و مدرنیته به شمار آورد. اما نبود یک فضای عمومی شهری با امکانات تفریحی و شادی آفرین در این حوزه نیز بی¬تاثیر نبوده است. از دیدگاه برنامه¬ریزی شهری ایجاد چشم اندازهای زیبا در فضاهای عمومی شهر نقش بسزایی در سلامت روحی روانی و نشاط عمومی شهروندان دارد. هدف اصلی این مقاله بررسی نقش فضاهای عمومی در نشاط روحی و روانی شهروندان از دیدگاه برنامه¬ریزی شهری است. و منظور از فضای عمومی، فضا در معنای فیزیکی آن است که شامل پارک¬ها، خیابان، میادین، بازارها و دیگر مکان¬های عمومی است. روش پژوهش حاضر توصیفی ـ تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می باشد. بدینصورت که ابتدا به شناسایی فضاهای عمومی در شهر پرداخته می¬شود و سپس نقش فضاهای عمومی در نشاط روحی شهروندان از دیدگاه برنامه¬ریزی شهری مورد بررسی قرار می¬گیرد. با توجه به نتایج تحقیق ایجاد نشاط و سرزندگی در میان ساکنان شهر باید یکی از محور های راهبردی مدیریت شهری باشد.