هدف از این پژوهش، بررسی تاریخچة توسعة مدارس ایران در حیطة معماری به عنوان شاخصی مؤثر بر شیوة آموزش و یادگیری است.
در این پژوهش، محقق فرایند توسعة معماری مدارس و سیستم آموزشی در ایران را همزمان قلمداد نموده و معتقد است که فعالیت¬های آموزشی ایران باستان در آتشکده¬ها، کاخ¬ها و خانه صورت می¬گرفت و بدین منوال با تغییرات رخ داده در فرهنگ و ساختار حکومتی و ورود اسلام، مساجد به عنوان مکانی برای آموزش بود. افزایش تمایز بین فضاهای مذهبی و سایر اماکن و تکامل محتوای آموزشی در طول زمان، منجر به ساخت مدارس شد. مورخان، مدارس نظامیه را آغازگر فضاهای آموزشی می¬دانند و بدین شکل با تغییرات سیاسی و فرهنگی معماری مدارس دست¬خوش تغییر شدند؛ تا آن¬جا که ما شاهد این نمونه از مدارس در کشورمان هستیم. این مقاله، تحولات رخ داده در معماری مدارس ایران را به اختصار ارائه می¬نماید.