در دهه هفتاد با آغاز بحران انـرژي در جهـان عصـر پايـداري آغاز شد. مقوله مهارت هاي طراحي و دانش فني با توجه به سـه موضوع عمده انرژي، محيط و اكولوژي مجددا تعريف گشـته و در رويكرد توسعه پايدار در مقياس شهر تا ساختمان مـورد بررسي قرار گرفت. با توجه به اهميت موضوع پايداري و نياز مبرم جوامع به كنترل ميزان توليد و مصرف انرژي، زمينه سازي براي پايداري يكي از مفاهيم اصلي مطرح در اين زمينه است. اين زمينه سازي مستلزم سنجش وضعيت محيط و شناخت يكپارچه آن بر مبناي مشخصات طبيعي و جغرافيايي آن است. امروزه مصرف انرژي در دنيا روند رو به رشدي را طي مي كند. روش به کار گرفته در این پژوهش از نوع توصیفی است و گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات كتابخانه اي اعم از كتاب، رساله، مقالات و سايت ها صورت پذیرفته است. در كشور ايران اين روند، به طور ميانگين در هر سال 1درصد رشد را نمايش مي دهد. ادامه ي اين روند روبه رشد، باعث ايجاد اختلال در بستر منابع طبيعي و سامانه هاي حامي حيات خواهد شد. از آنجا كه توجه به ويژگي هاي اقليمي و استفاده از مصالح بومي در فعاليت هاي معماري در هر منطقه يكي از اساسي ترين راهكارهاي كنترل مصرف صحيح انرژي مي باشد، لذا در این تحقیق سعی شده است با بررسی جنبه های مختلف پایداری در کنار اقلیم و استفاده از الگوهاي مطرح در معماري همساز با اقليم، در طراحي و ساخت ابنيه پايدار در شهرها، گامی برداشته شود؛ تغییرات کالبدی و فیزیکی در کنار توجه به روزکردهای اقلیمی هر منطقه قابل اعمال است و این دو مولفه کامل کننده هم می باشند و به معماری و شهرسازی پایدار منجر می شوند.