مکان در نگرش هنرمند ایرانی به معنای جایی بوده است که در آن هستن و شدن، هم قرار و هم پویایی به وقوع می پیوندد. از این رو نمادهای ایرانی که طرح پیچیدگی جزئیات، سیالیت، وحدت در کثرت، تداعی بهشت، نورگیری طبیعی، ایجاد ارتباط بصری بین بخشهای مختلف بنا، منظرسازی، نورها و رنگهای درخشان، طرح های متضاد و پیچیده، مقرنس ها و کاسه سازی ها همه تمهیدات حساب شده ای هستند که کما بیش در انواع بناهای ایرانی پیش و پس از اسلام دیده می شوند و هدف آنها نگه داشتن مخاطب در فضای تعریف شده و جلوگیری از گریز ذهن او به اندیشه های دیگر است. دشواری این تحلیل از اینجا آغاز می شود چرا که کالبد، همیشه قابل نقد علمی است، به ویژه هنگامی که این نقد در ارتباط با محیط فیزیکی و جغرافیایی صورت می گیرد. اهداف کلی این تحقیق را می توان این کونه عنوان کرد: 1)بازشناسی چگونگی تاثیرگذاری مفاهیم فکری و فرهنگی در شکل گیری ساختار کالبدی فضایی خانه های تاریخی/ سنتی, 2)بررسی امکان احیای این مفاهیم در خانه های معاصر ایران.
واحدهای مسکونی در ایران، از لحاظ وسعت و پراکندگی دارای تنوع شدید فضایی, مکانی هستند. این ویژگی که در سطح مناطق و نواحی، متاثر از نیروها وعوامل گوناگون بوده و از روندهای زمانی و مکانی تاثیر گرفته است، نهایتا از یك نظام واحد تبعیت می نموده است. ولی در دهه های اخیر، این روند با عوض شدن شیوه زندگی دگرگون گشته است.. در اين مقاله سعی بر این است که با نگاهی بر زیبایی شناسی در معماری،و بررسي مفاهیم کالبدی در نمونه موردي در نظر گرفته شده (شهر تهران مجتمع مسکونی آتیساز2 ) اين موارد رعايت شده است ؟ و بدانيم چه مواردي به زيبايي بيشتر يك مجتمع مسكوني كمك مي كند و ما اكنون در معماري هايمان چگونه با اين موضوع برخورد ميكنيم؟ و امکان احیای مفاهیم معماری خانه سنتی ایرانی را در خانه های مدرن ایرانی را بررسی کنیم.