در معماری معاصر تغییراتی که با توجه به معیار های زیست اقلیمی و پایداری پدید می آیند ، هر روز اهمیت بیشتری می یابد. سخن از پایداری در معماری را می توان به تصور و طراحی ساخت و ساز های آینده تعبیر کرد آن هم نه با پایدار فیزیکی ساختمان بلکه با پایداری و حفظ این سیاره و منابع انرژی آن . دین ترتیب اینگونه به نظر می رسد که می توان پایداری را بر پایه الگویی تصور کرد که در آن مواد و منابع در دسترس بیش از هدر دادن و نادیده گرفتنشان با کارایی بیشتری به کار گرفته شوند به طور خلاصه منظور از بوم شناسی ساختمان این است که بر قابلیت ساختمان برای تلفیق عوامل محیطی و جوی و تبدیل آنها به صورت کیفیت های فضایی و آسایش و فرم تمرکز گردد. با توجه به شرائط اقلیمی ویژه کشور ما بررسی راهکار های بومی در راستای کنترل شرائط محیطی ناگزیر به نظر می رسد که این مهم خود گامی بلند در جهت معماری پایدار می باشد،شوادان یکی از این راهکار هاست.