امروزه مسکن به مفهوم سرپناهی برای رسیدن به سکون و آرامش به عنوان اصلی ترین کاربری اراضی محسوب شده و برنامه ریزی و طراحی آن در یک شهر، بخش اساسی مطالعات شهرسازی است. در پژوهش حاضر، كيفيت مسكن مسکن در روستا- شهرها مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. کاربری مسکونی ازجمله کاربری¬هاي اصلي شهر است که بیش از 50 تا 60 درصد از فضای شهر را به خود اختصاص داده و کاربری¬های دیگر با توجه به نوع استقرار کاربری مسکونی، در جهت خدمات رساني به شهروندان در شهر توزیع می¬گردد که دسترسی به آن با توجه به نوع کارکرد آنها با یکدیگر کاملا متفاوت است. بررسی کیفی بخش مسکن می¬تواند به¬عنوان یکی از مهمترین عوامل رهگشا برنامه¬ریزی استراژی آینده توسعه¬ی شهر مورد توجه قرار گیرد. این پژوهش کاربردی به روش توصيفي و اسنادي و با هدف سنجش كيفيت مسکن در روستا- شهرها، عوامل مختلف را مورد ارزیابی و تحلیل قرار داده است. جامعه آماری آن، شهر صالح آباد با 8457 نفر جمعیت و از شهرهای كوچك و روستا- شهرهاي ناحیه میانی استان همدان می باشد. نتایج حاصل از بررسی نشان می دهد که در شهر صالح آباد می بایست از یک جهت کیفیت سکونت را ارتقاء داد و از جهت دیگر فعالیت های خانه سازی را بدون خلل ایجاد کردن در بافت قدیمی و تاریخی شهر و اراضی کشاورزی اطراف منطقه، توسعه داد، همچنین در این منطقه اولویت قرار دادن استفاده از مصالح و امکانات بومی، شیوه های ساخت و سازگاری کاربری ها نیز باید مورد تاکید قرار گیرد.