هنگامی که حیات شهری در محدوده ای از شهر، به هر علتی رو به رکود می گذارد و کوششی جهت رونق مجدد آن صورت نمی گیرد، بافت شهری آن محدوده در روند فرسودگی قرار می گیرد. هسته های مرکزی شهرهای ایران که زمانی دراوج سرزندگی قرار داشتند اکنون رو به افول نهاده اند و گرد و غبار ناکارایی چنان بر آن عرصه ها فرو نشسته است که نه تنها گذشته ی شهر ایرانی را در پوشش خود پنهان نموده اند بلکه حال و آینده ی زیبایی های شهرها را نیز خدشه دار و تهدید می کنند. طراحی شهری حرفه – دانش و هنری است که ساماندهی و ارتقاء کیفیات محیطی فضاهای شهری را پرچم داری می کند و طراحی شهری به مثابه بازو و نیرویی در آمیخته با هنر می تواند ضمن شناخت مسائل و تحلیل شرایط هسته های مرکز شهرها با ابزار، شیوه و تکنیک های خاص ، بازآفرینی این عرصه را به یکی از ابزارهای موفقیت در مسیر (جریان بازآفرینی) تبدیل نماید. پژوهش حاضر در راستای درس کارگاه طراحی شهری 1 در مقطع کارشناسی ارشد طراحی شهری در طول یک ترم تحصیلی با هدف بازآفرینی بافت فرسوده شهر قزوین به عنوان نمونه موردی ، به روش میدانی و حضور درفضا و تکمیل پرسشنامه به شناخت، تحلیل، ارزیابی و درنهایت طراحی منطقه منجر گردیده است.