مناطق مختلف یک کشور عموماً از سطح توسعه یافتگی برابر برخوردار نمی¬باشد. در برنامه‌ریزی منطقه‌ای، بررسی و شناخت وضعیت سطوح مختلف جغرافیایی، قابلیت و تنگناهای آن¬ها از اهمیت ویژه¬ای برخوردار است. امروزه آگاهی از نقاط قوت، ضعف نواحی جهت ارائه طرح‌ها، برنامه¬ها و سیاست¬گذاری¬ها ضروری است. در این راستا استفاده از شاخص¬های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، بهداشتی و ... می¬تواند معیاری مناسب برای تعیین جایگاه نواحی از نظر شاخص توسعه انسانی باشد.
روش بررسی:این پژوهش از نوع تحلیلی ـ توصیفی بوده و شیوه جمع آوری اطلاعات، براساس بهره گیری از نتایج سرشماری 1385 می¬باشد. در نهایت با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و انجام تجزیه تحلیل¬های فضایی همانند Index overlayو منطق بولین Boolean Model)) موجود در محیط (GIS) به تعیين درجه توسعه یافتگی شهرستان¬های استان کردستان با استفاده از شاخص¬توسعه انسانی پرداخته شده است.
یافته¬ها:براساس یافته¬های به دست آمده در شاخص توسعه انسانی و مدل بولین، شهرستان سنندج با ضریب توسعه یافتگی81% به عنوان برخوردارترین و شهرستان دیواندره با ضریب توسعه یافتگی 14% به عنوان محروم¬ترین شهرستان در استان کردستان شناسایی شدند. شهرستان سقز نیمه برخوردار و شهرستان¬های قروه، بیجار، مریوان، کامیاران، بانه و سرو آباد به ترتیب اولویت به عنوان محروم¬ترین شهرستان¬های استان کردستان شناسایی شدند.
نتیجه گیری:نتایج تحقیق نشان می¬دهد که بر اساس شاخص¬های مختلف در توسعه انسانی، رتبه و سطح توسعه یافتگی شهرستان¬های استان کردستان متفاوت بوده که این مسئله بیانگر نوعی عدم تجانس و ناهماهنگی در سطح توسعه یافتگی این شهرستان¬ها می‌باشد.