انسان همواره با تلاشی خستگی ناپذیر رو به سوی اعتلای کمال خویش دارد . اندیشه خود را تا دورترین نقاط افلاک به پرواز در می آورد و دل هر ذره را می شکافد تا به جهانی ناشناخته دست یابد و جهان را تحت تاثیر وکنترل خود درآورد . امروزه محوریت انسان و نیاز های او مهمترین عامل در طراحی شهری و طراحی مبلمان شهری است اگر با دید فرا بخشی به رابطه هنر و محیط انسان ساخته بنگرید متوجه خواهید شد که ذهن جستجوگر انسان همواره علاقه و گرایش به سمت زیبایی در محیط اطراف دارد از جمله مواردی که تاکنون با روش های مختلف به بررسی آنها پرداخته شده، نقش هنر بومی در معماری است . بسیاری از طراحی های موجود در شهرها امروزین به مقوله طراحی مبلمان شهری در فضاهای اجتماعی و تزئینات ظاهری شهر به دور از هر اندیشه و تفکر بومی فرهنگی و هنری ، فاقد محتوا و مفاهیم ذهنی هنرمند می پردازند. هدف از این پژوهش برسی هنر بومی و نحوه تاثیر ان در مبلمان شهری و همچنین دلایل عدم علاقه مجریان به طراحی و استفاده از مبلمان شهری بر اساس هنر بومی با محوریت سبزه میدان زنجان بعنوان نمادی قدیمی یک شهر و محلی با مبلمان و نشانه های خاص برای تجمع عموم مردم شهر درگذشته های نچندان دور است که امروز با فرسودگی در کالبد و کاربری ، دست کاری غیر کارشناسانه و تغییرات فاهش در ساختار گشته است .
روش شناسی این پژوهش مبتنی برتحلیل محتوا و مطالعات کتابخانه ای استوار است . نتایج حاصل از این پژوهش می تواند منجر به ارائه راهکارهایی در زمینه کیفیت بخشی ، هویت بخشی و شخصیت در مبلمان شهری شود . آنچه در ادراک این روح مکان در بازدید کننده و استفاده کننده شهری تاثیر گذار ، مجموعه ای است از هنجارها ، شاخصه ها ، کیفیات بصری، کارکردی و ادراکی که با شکل دهی به رویدادها و رفتارهای انسانی به تبیین هویت فضایی آن کمک می کنند . امکان و کیفیت ایجاد این مهم ، مسئله اصلی مورد بررسی در این مقاله است.