دلبستگی به محله،یک پیوند عاطفی و نوعی احساس تعلق است که افرادنسبت به محلۀمسکونی خوددارند. همسایگی نوعی احساس عضویت در یک گروه می باشد که این گروه یا اجتماع حداقل دارای 2 عضو می باشد . در هر محله الگوهای فعالیت ، جاری می باشند که در این میان فعالیت های هویت بخش به محله اهمیت ویژه ای دارند . مشارکت ها و تعاملات اجتماعی افراد در محله ها باعث هویت دهی به محله می گردند . بین دلبستگی، همسایگی و مشارکت های اجتماعی رابطه ای نهفته است که با کیفیت محله از جنبه های گوناگون در ارتباط می باشدوایجاد یا عدم ایجادفرصتهای مناسب جهت رشدوتوسعۀبهینه محله ها را باعث می گردد.این تحقیق بر آن است تا رابطه میان میزان دلبستگی ،همسایگی و مشارکت های اجتماعی ساکنین رادر محله های قدیمی و با سابقه و همچنین محله های امروزی و جدیدالاحداث ، از طریق سنجش متغیرهای تأثیر گذار، تبیین ، و با یکدیگر مقایسه نماید .تحقیق از نوع پیمایشی است که درآن بااستفادهازشیوةنمونه گیری ، دو محله شاخص شهر اصفهان انتخاب شده که یکی از آنها قدیمی و دیگری نوساز و جدیدالاحداث می باشد . سپس با استفاده از ابزار پرسشنامه ، افرادساکندرمحله های انتخابی مورد پیمایش قرار گرفته و محور اصلی پیمایش ، سنجش میزان مشارکت آنها در امور مربوط به محله در حوزه هایی مثل شرکت در اجتماعات محلی ، تمایل به سرمایه گزاری در محله ، میزان شناخت همسایه ها و سایر ساکنین ، تمایل به مشارکت در مدیریت محله ، میزان کمک رسانی و انجام خدمات عام المنفعه و میزان تمایل به شرکت در فعالیت های گروهی ورزشی ، فرهنگی ، هنری و آموزشی بوده است . در نهایت میزان دلبستگی و هویت دهی افراد به محله اندازه گیری گردیده و با تحلیل نتایج ،برخی از عوامل اصلی تأثیر گذار بر متغیرهای مذکور، شناسایی شده اند. در آخر با استناد به نتایج حاصله ، پیشنهاداتی در راستای بهینه سازی برنامه ریزی و طراحی های شهری جدید ، ارائه گردیده است.