درعصر مدرن تامین رفاه جامعه سرلوحه توسعه قرارگرفت، امّا با مطرح شدن مباحث مربوط به رابطه میان انسان، محیط زیست و توسعه در دهه 1970، مفهوم توسعه پایدارمورد توجه جدّی قرارگرفت. با فعّالیتهای علمی دانشگاهها و متخصصّان علوم انسانی در کنار کمیسیونِ جهانیِ « محیط زیست و توسعه» سازمان ملل در سال 1987، اصولی برای توسعه پایدار تعیین گردید. امّا ورود رسمیِ مفاهیم توسعه پایدار به مسائل روز جهان در سال 1992 در کنفرانس محیط زیست و توسعه ریودوژانیرو اتفاق افتاد. رشد علم و صنعت در جهان امروز، روشهای مختلف استفاده از انرژی را که در دوران قبل از انقلاب صنعتی معمول بود دگرگون کرده و شناخت منابع انرژی های جدید تحولی بزرگ در توسعه صنعتی و تکامل اجتماعی بشر بوجود آورد. به دلیل ایجاد بحران انرژی در جهان و پایان پذیر بودن منابع انرژی های تجدیدناپذیر و همچنین افزایش آلودگی محیط زیست به دلیل استفاده بی رویه از انرژی های فسیلی لزوم استفاده از انرژی های پایدار مخصوصا در بخش ساختمان مورد توجه قرارگرفته است. این مقاله بر مبنای پژوهش توصیفی- تحلیلی و بر مبنای تجربیات و پژوهشایی که در زمان حاضر پیرامون توسعه و خلق محیط پایدار در راستای متجلی نمودن انرژی های پایدار مطرح گردیده استوار است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که با توجه به روند رشد تکنولوژی و مطرح شدن مبحث انرژی های تجدیدپذیر و کاهش مستمر ذخیره انرژیهای تجدیدناپذیر و همچنین وجود منابع مناسب انرژی های پایدار( خورشید، آب، باد و...) در کشور ما معماران با طراحی معماری مناسب و هماهنگ با اقلیم و با استفاده از الگوهای معماری ایرانی که به شیوه های مناسبی از انرژی های پایدارهمچون باد وحتی انرژی خورشید درطراحی معماری بهره می گرفتند، می توانند با توجه به تکنولوژی وعلوم جدید، فضایی مناسب وبا آسایش حرارتی مطلوب به وجود آورند.