یکی از عمده مشکلاتی که در پروژه¬های ساختمانی بوجود می¬آید عدم توافق بین مهندس معمار و مهندس سازه می باشد که گاهی اوقات به نابسامانی در اجرای پروژه منجر می¬شود .دکتر محمود گلابچی که چهره ماندگار جمهوری اسلامی ایران در مهندسی راه و ساختمان و دارای کرسی یونسکو در معماری می¬باشد معتقد است که طراحی یک پروژه، کار تواما طراح و مهندس سازه است و در صورتی که این دو تخصص تلفیق نشود ما شاهد معارضه و عدم هماهنگی در کار خواهیم بود. چراکه عدم هماهنگی نیازها و خواسته¬ها و معیارهای طراح و مهندسان ساختمان زمینه بروز مشکلاتی را فراهم می¬سازد که عمدتا شاهد آن هستیم. به عبارتی معماری در طراحی فدای سازه شده و یا برعکس سازه فدای معماری خواهد بود. اگر مهندسین ساختمان معماری را فراگرفته و معماران نیز با فنون سازه آشنایی داشته باشند مشارکت بهتری در ساخت و ساز فرآهم خواهد شد.
از آن¬جایی که در فرآيند طرح ریزی معماری، از ايدة اوليه تا طراحي جزئيات اجرايي، حضور ملاحظات سازه‌اي جهت طراحي و ساخت مقاوم ضروري مي‌باشد از این¬رو نمي‌توان ادعا نمود كه در يك طرح ، فرآيند طراحي معماري جداي از فرآيند طراحي سازه‌ و انتخاب سيستم سازه پس از اتمام طراحي معماري صورت می¬گیرد لذا، فرآيند طراحي معماري و طراحي سازه به موازات هم بوده و هيچيك بدون ديگري به هدف نهايي خود دست نمي‌يابند. در مقاله حاضر، رابطه كلي بين طرح¬هاي معماري و سازه¬اي مورد بررسي قرار گرفته و با توجه به این كه ايدة اوليه سازة يك پروژه، نقش بسيار اساسي در مقاومت آيندة آن ایفا می¬کند مي‌توان به اهميت همكاري مشترك ميان معماران ومهندسان سازه پي برد.