معماری پایدار یکی از مباحثی است که اخیراً در کشور ما مطرح شده و مورد توجه قرار گرفته است . نگاهی گذرا به معماری بومی مناطق مختلف ایران ، حکایت از شناخت خصوصیات محیطی ، به خصوص اقلیمی پهنه های متنوع ایران ، چاره اندیشی هوشمندانه نیاکان ما برای استفاده هر چه بیشتر از مواهب طبیعی و مقابله با مشکلات و ناهنجاری های اقلیمی – محیطی آن دارد.
معماری بومی اردبیل دقیقاً منطبق با شرایط محیطی و اقلیمی بوده و دارای هویت خاص منطقه خود می باشد بنابراین شناخت این معماری در راه کارهای بومی آن زمینه ارزشمندی برای استفاده از آنها در فضاهای جدید ایجاد می کند.
موضوع معماری پایدار چند دهه ای است که در علوم و حرفه های مختلف از جمله معماری مطرح شده و ریشه آن در بحران های محیط زیست و مصرف بی رویه انرژی در دنیا می باشد.
در این راستا با توجه به گستردگی اقلیم سرد و خشک در نیمکره شمالی غربی توجه به طراحی بنا وجهت گیری ، موقعیت بنا و مصرف انژی شده است و می توان بخش عمده ای از مصرف و کاهش آلودگی زیستی را این موارد تقلیل دهد . هدف از این مقاله بررسی چگونگی قرار گیری ، ساخت و عوامل معماری پایدار در خانه های دوره قاجار در شهر اردبیل است.