هر سال ده‌ها اثر حجمی در فضاهای شهری نصب می شود و اغلب شهرداری ها برآنند كه فضاهای شهری را مزین کنند. محصول این فعالیت‌ها خلق آثاری بوده‌ است كه گاه ارزشمند و در مواردی نیز فاقد ارزش‌های زیبایی‌شناسانه و موجب تنزل فضاها بوده‌اند. که مردم با آنها بیگانه اند و آنها را در تصرف اراده جمعی خویش نمی دانند. فضاهایی که در اصل می بایست با خاطرات جمعی مردم پیوند زده شوند در بیشتر موارد خالی از نشانه ها و شاخصه های تاریخی-فرهنگی شهرنیشینان هستند. حال چگونه می توان این حركت را به صورتی هدایت کرد که بتواند سهم مهمی در ارتقاء كیفیت فضاها داشته و باعث احساس خوشایند شهروندان از شهر گردد؟ این مقاله سعی بر آن دارد با هدف شناسایی هویت و فرهنگ و محیطی كه آسایش و غنای زندگی در آن ممكن باشد با روش تحلیل محتوا و استناد به مطالعات کتابخانه ای، از آنجایی که المان ها نقش بسزایی در غنی ساختن زندگی شهری دارند به بررسی المان ها که از اندیشه ها و فرهنگ یک جامعه برخاسته بپردازد. انسانها بر حسب موقعیت مکانی-زمانی خویش به چیزهای اطرافشان معناهایی خاص می بخشند و رابطه ای پیوسته و متقابل را با فضا برقرار می کنند. بدین سان هر ملتی بنا به مسیرتاریخی که طی می کند فضای پیرامونش را با نمادها ونشانه های بخصوصی مشخص و معین می کند. این فضای مشخص شده به افراد احساس کنترل بر محیط و امنیت خاطر را می دهد. پس ضرورت دارد فضای شهری بعنوان یکی از زیر مجموعه های مفهوم فضا، منطبق با ساختار هویتی و شعور جمعی شهرنشینان بررسی شود. عملكرد اصلی المان ها ایجاد حس مكان و هویت است و القا و تقویت روحیه‌ی خاص در فضا. بنابراین هویت بخشی از طریق المان ها می تواند حس ها و تعلق خاطرهایی که فرد از محیط اطراف خود دارد را ارتقا بخشد و کیفیت ها و توقعات متفاوتی را در ذهن بوجود آورد ، چرا که این هویت است که طراحی هر یک از المان های شهری را منحصر به فرد می کند و به آن کالبد معنا را می بخشد.