اسيد هيوميك به عنوان يك اسيد آلي حاصل از هوموس و ساير منابع طبيعي، بدون اثرات مخرب زيست محيطي جهت بالا بردن عملكرد زیره سبز، به خصوص در شرايط متغیر محيطي مي¬تواند موثر واقع شود. به منظور بررسي كاربرد اسيد هيوميك بر بر برخی صفات کمی و کیفی زیره سبز، آزمایشی در مزرعه پژوهشی گیاهان دارویی دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1394اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل عامل اصلی آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل، قطع آبیاری بعد از مرحله ی گلدهی و قطع آبیاری بعد از مرحله ی پر شدن دانه)، محلول پاشی اسید هیومیک در دو غلظت (صفر و 200 میلی گرم در لیتر) و سه توده ی زیره سبز (اصفهان، کاشان و سبزوار) که به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. صفات مورد بررسی شامل ارتفاع بوته، تعداد شاخه های فرعی، وزن خشک تک بوته، محتوای کلروفیل a، b و کل، محتوای کارتنوئید، درصد و عملکرد اسانس بود. نتایج حاکی از تأثیر معنی دار رژیم های مختلف آبیاری بر صفات مورد پژوهش بجز تعداد شاخه های فرعی و درصد اسانس بود (P<0.01). افزون بر این نتایج نشان داد که کاربرد اسید هیومیک بر صفات اثر معنی داری نداشت. اثر اصلی توده های زیره سبز بر صفات تعداد شاخه های فرعی، وزن خشک تک بوته و درصد اسانس تأثیر معنی داری داشت (P<0.05). با توجه به نتایج مقایسه میانگین، کاربرد اسید هیومیک باعث افزایش عملکرد اسانس در قطع آبیاری بعد از مرحله ی پر شدن دانه شد. در مقایسه میانگین اثر سه¬گانه نیز، بالاترین محتوای کلروفیل a و کل در توده سبزوار در شرایط عدم کاربرد اسید هیومیک و قطع آبیاری بعد از گلدهی بود و کمترین میانگین در توده کاشان در شرایط کاربرد اسید هیومیک و قطع آبیاری بعد از پر شدن دانه بدست آمد.