امروزه پارک موزۀ کودک از جمله مؤسساتی است که در خدمت رسانی به کودکان سعی در برآورده ساختن نیازهای هنری، فکری، ورزشی کودکان دارد. این مراکز بخش عمده ای از تأثیرگذاری بر رفتار، نگرش و گسترش خلاقیت کودکان را به خود اختصاص می دهند به همین دلیل گسترش و غنی سازی آن می تواند در رشد فردی، تعامل های اجتماعی، تقویت حس تعاون مؤثر باشد با توجه به ویژگی های خاص رشد اجتماعی، عاطفی، شخصیتی، هوشی و همچنین سلامت و امنیت کودکان این مؤسسات می توانند به گونه ای طراحی گردند که تأثیر بسزایی در بهینه سازی این فعالیتها ایجاد کنند.
آنچه در این پژوهش مورد توجه واقع شده است غنا بخشیدن به محیط این پارک ها و دست یابی به اصول طراحی اینگونه فضاها در جهت ارتقاء خلاقیت کودکان است. لذا برای نیل به این هدف به بررسی نگرش در خصوص خلاقیت پذیری این فضاها پرداخته می شود.