آلودگی نیترات به ویژه در نواحی کشاورزی منجر به افت معنی دار منابع آب آشامیدنی شده است. بسترهای دنیتریفیکاسیون به عنوان یک روش امید بخش در جهت کاهش انتشار نیترات از منابع تخلیه نقطه¬ای در مسیرهای آبی شناخته شده است. در این تحقیق با هدف ارزیابی عملکرد بسترهای دنیتریفیکاسیون جهت حذف نیترات از زهاب¬های کشاورزی، یک مطالعه ستونی به مدت شش ماه از اوایل مردادماه تا پایان دی ماه در آزمایشگاه تحقیقاتی واقع در دانشگاه شهید چمران انجام شد. جهت شبیه¬سازی بسترها، از لوله های پلی اتیلنی به قطر 62/7 سانتی متر استفاده شد. به منظور ارزیابی عملکرد هیدرولیکی بسترهای طراحی شده تحت دو نرخ بارگذاری هیدرولیکی متفاوت، دو نوع بستر و هر نوع با دو طول 35 و 65 سانتی¬متر طراحی شدند. نوع اول فقط حاوی خاک و نوع دوم حاوی 70 درصد حجمی خاک و 30 درصد حجمی باگاس نیشکر بود. غلظت¬های نیترات ورودی به بسترها، 45، 80 و 102 میلی¬گرم در لیتر در نظر گرفته شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که راندمان حذف نیترات متاثر از غلظت نیترات ورودی و نرخ بارگذاری هیدرولیکی می¬باشد. در این تحقیق مشاهده شد که افزایش طول (کاهش نرخ بارگذاری هیدرولیکی) در بسترهای فاقد باگاس، تاثیری معنی¬دار بر روی زمان نگهداشت هیدرولیکی داشت و منجر به افزایش آن و در نهایت منجر به افزایش راندمان حذف نیترات شد. اما همبستگی معنی¬داری بین زمان نگهداشت هیدرولیکی و نرخ حذف نیترات در این نوع بسترها (فاقد باگاس) مشاهده نشد. تاثیر افزایش طول در بسترهای حاوی باگاس، بر روی زمان نگهداشت هیدرولیکی، معنی¬دار نشد. بعلاوه مقایسه نتایج این مطالعه ، بیانگر این موضوع می¬باشند که افزایش غلظت نیترات، منجر به افزایش نرخ حذف در کل بسترهای طراحی شده شد. در هر دو نوع بستر، در هر سطح غلظت نیترات ورودی، راندمان حذف با افزایش طول، افزایش یافت. این تاثیر در بسترهای فاقد باگاس، معنی¬دار، اما در بسترهای حاوی باگاس، معنی¬دار نشد. به طور کلی نتایج این تحقیق، باگاس نیشکر را به عنوان یک منبع کربنی مفید و کارآمد در طراحی بسترهای دنیتریفیکاسیون جهت حذف غلظت¬های بالای نیترات زها¬ب¬های کشاورزی، طی فرآیند دنیتریفیکاسیون پیشنهاد می¬دهد.