پرسش از هویت به ویژه در چند دهه گذشته، بی گمان یکی از مهم¬ترین پرسش¬ها در حوزه روابط میان افراد و جوامع بوده است. مفهوم هویت از مباحث سهل و ممتنع در عرصه علوم مختلف است. سهل است به این معنا که برای همگان محسوس و معلوم می-نماید و ممتنع است زیرا هر چه بیشتر در این موضوع مطلب نوشته می¬شود؛ نامفهوم¬تر و دشوارتر می¬شود. از سوی دیگر معماری به¬رغم تفاوت¬های سرزمینی که در شکل آن تاثیر فراوانی داشته؛ دارای ویژگی¬های ذاتی، پویا و تدریجی است، که آن¬را هویت می-نامند. نگاهی به واژه¬شناسی هویت، ما را به انسان، معماری و مولفه¬های تمیزدهنده¬ی آن می¬رساند. امروزه در اثر به وجود آمدن بحران های هویت و به واسطه خصوصیت ذاتی مفهوم هویت که مرتباً در حال تغییر و تحول است بعضاً راهکارهایی سطحی و مقطعی به منظور ایجاد هویت بکار برده می¬شود. در واقع استفاده از چنین روش¬هایی تنها توهمی از هویت به وجود می¬آورد. در این پژوهش به منظور روشن شدن حقیقت مفهوم هویت،سعی‌ شده است تا، با استفاده از مطالعه اسنادی، این مفهوم در سه بخش شامل‌ اصطلاح‌شناسی، بررسی مفاهیم هویت و هویت در معماری مورد بررسی قرار گیرد، سپس با بیان برخی از مهمترین دلایل بیهویتی معماری معصر ایران؛ به ارائه راهکارهایی در جهت هویت بخشی به معماری امروز می¬پردازد.