وجود گرمای طاقت فرسای کویر در گذشته موجب آن شد که بشر به فکر تولید سرمای متقابل سازبا ان گرمای سوزان بیفتد،و در همین راستا بادگیر ها به وجود آمده واز آن ها برای ایجاد تهویه مطبوع استفاده می شد.همان گونه که از نام آن پیداست جزیی از کالبد ساختمان های مناطق دارای اقلیم گرم و خشک و یاگرم و مرطوب ایران به شمار می رود که با هدایت جریان باد وبهره گیری ار انرژی پاک طبیعت در کاهش دما و رسانیدن دمای فضای سکونتی به دمای در حد آسایش افراد نقش موثری داشته است. بادگیر از شاهکارهای معماری ایران محسوب می شود که قدمت و پیشینه استفاده از آن در ایران به علت قرارگیری آن در مرتفع ترین بخش بنا یا به عبارتی اولین قسمتی که در معرض تخریب قرار دارد ، نامعلوم مانده است .برخی اشخاص آنرا بیش از فایده تهویه ، از جنبه تزیینی مهم می پندارند ؛ولی حقیقت این است که در عین زیبایی و زینت بخشودن به ساختمان ، نقش بس موثر و ارزنده در چگونگی تهویه فضای درونی ساختمان ها و خنک کردن سرداب ها و آب انبارها دارد. معماری بادگیرها و عملکرد آنها که در سرمایش طبیعی بناها در این مناطق موثر بوده اند ، نشان از نبوغ معمارانی دارد که در طراحی و ساخت آنها نقش داشته اند . بدین ترتیب با دگیرها بابهره گیری از یکی از روش های غیرفعال سرمایشی در بخش ساختمان که بیشترین مصرف انرژی را دارد، میزان مصرف را کاهش می دهد واین امر باعث پیشبرد در امرتوسعه پایدار می شود. محور اصلی پژوهش بر بررسی توصیفی – تحلیلی استوار است و نتایج آن به مدد استنتاج از اسناد و متون تاریخی بدست آمده است.