شهر اصفهان بر پیکره روستا های آباد کنار زاینده رود شکل گرفته، این روستاها روزگاری آباد و سرسبز بودند و بدون آلودگی زیست محیطی با رودخانه ای روان در تمام فصول سال و تولیدات زراعی، باغی و دامی ارگانیک و با کیفیت، اما توسعه بی رویه این شهر و مهاجرت سایر شهر نشینان و روستائیان اطراف به شهر اصفهان در چهل سال اخیر باعث بروز بحران های متعدد شده که سلامتی شهروندان اصفهانی را به خطر انداخته است. در این کلان شهر مشکلات عدیده زیست محیطی وجود دارد که ضرورت توسعه فضای سبز را به نحو فوری طلب می نماید. در این پژوهش به اثرات فضای سبز بر جنبه های مختلف زندگی در کلان شهر اصفهان پرداخته شده است. اصفهان با حدود دو میلیون نفر جمعیت و حدود یک میلیون دستگاه انواع خودرو و سایر ماشین آلات و صدها کارخانه دودزا، صنایع بزرگ آهن و فولاد، آجر پزی و واقع شدن در مسیر چند شهر دیگر ، نه تنها کلان شهر جمعیتی ایران بعد از تهران است، بلکه ابر شهر آلوده ایران است. بر اساس نتایج بدست آمده از این پژوهش، فضای سبز شهر اصفهان با توجه به حجم صنایع آلوده کننده از استانداردهای جهانی بسیار فاصله دارد و کافی نیست. در این کلان شهر آلوده که در بخشی از اوقات سال نفس کشیدن در آن زیان آور و گاهی خطر ناک است، فضای سبز در محیط شهری اصفهان می تواند باعث کاهش شدید آلودگی هوا خصوصا دی اکسید کربن و منو اکسید کربن و جذب ذرات معلق هوا و کاهش ذرات معلق خطرناک ناشی از کارخانه های ذوب آهن و فولاد، کاهش آلودگی صوتی، افزایش رطوبت نسبی و تعدیل دما، ایجاد سر سبزی و طراوت، ایجاد زیبائی در محیط خشن دود آلود و افسرده شهری، ایجاد مکانی امن برای پرندگان و جوندگان، احیای زندگی، استفاده تولیدی، آموزشی و تحقیقاتی و خصوصا اثرات فضای سبز بر توسعه گردشگری شهری و کاهش بیماری های تنفسی، کاهش بیماران عصبی، روانی، قلبی و عروقی، توسعه ورزش در پارک ها ، ایجاد اشتغال از جمله اثرات متععد فضای سبز بر محیط شهر اصفهان می باشدکه ضرورت توسعه فضای سبز شهری را در این کلان شهر آلوده مشخص می نماید.