بافت قديمي و فرسوده، در گذشته به مقتضاي زمان داراي عملكردهاي منطقي و سلسله مراتبي بوده، ولي امروزه از لحاظ ساختاري و عملكردي دچار كمبودهايي شده و قادر به رفع نيازهای ساكنين خود نمی باشد. به دنبال حاد شدن مشکلات بافت فرسوده شهرها، بخصوص در نواحی مرکزي شهرها که ابعاد مختلف زندگي شهري را تحت تأثير قرار داده است، برنامه ریزان توجه ويژه‌اي را نسبت به این نواحی از شهر مبذول داشته‌اند. به نظر می رسد در بافت های فرسوده با توجه به وسعت دامنه و شدت مسائل گریبانگیر این بافت ها کارآمدترین رویکردی که بتوان برای مواجهه با کاستی ها و نارسایی ها اتخاذ نمود رویکرد مشارکتی باشد. از انجام تحقیق حاضر، سنجش میزان مشارکت شهروندان در ساماندهی بافت فرسوده محله لاله زار است. در اين پژوهش از روش هاي توصيفي ـ تحليلي براي دستيابي به ادبيات نظری موضوع و تحليل داده ها استفاده شد. جهت تکمیل اطلاعات میدانی با حضور در منطقه از ساکنین محدوده لاله زار تهران مصاحبه و پرسشنامه تکمیل گردید. یافته ها نشان داد که توانایی مشارکت جامعه نمونه از چهار جنبه متفاوت مالی، فکری، ابزاری و فیزیکی پایین تر از حد مطلوب می باشد. همچنین همبستگی میان توانایی مشارکت و میزان تمایل به مشارکت در بازسازی ساختمان های باارزش فرهنگی و تاریخی با 99% اطمینان رابطه معناداری وجود دارد.