معماری سنتی ایران همواره مملو از مفاهیمی بوده که از فرهنگ، اعتقادات و باورهای اسلامی مردمانش وام گرفته شده است و با هویت ایرانی و اسلامیِ شهروندان و مکان سکونتشان در‌آمیخته. موضوع محرمیّت و پوشیدگی یکی از این اصول است که متأسفانه در هیاهوی بحران دهه های اخیر و به علت افزایش بی‌رویه تقاضا برای مسکن ارزان قیمت و همچنین بدون کمترین توجهی به سبک زندگی یک خانواده مسلمان، به عنوان معیار و ارزشی کیفی برای ارزیابی مساکن جدید و ارزیابی طرح ها، جایگاه ویژه و ارزشمند خود را از دست داده است. این در حالی است که محرمیّت در معماری گذشته این مرز و بوم و حتی قبل از ورود اسلام، با ایجاد فضاهای محصور و امنِ درون خانه برای ساکنان، سرشار از معماری های نوآورانه بوده است.
در این پژوهش سعی بر آن شده است که ابتدا، مفهوم حجاب در فرهنگ ایرانی - اسلامی و بر اساس آموزه های دینی بررسی شود، سپس به نمودهای تجلی این اصل و اثرات روانی به جای مانده از آن پرداخته شود؛ شاید بتوان از این منظر و با نگاهی نو به این مقوله، در آینده نزدیک به ارائه راهبردهایی معمارانه برای هدایت معماری معاصر بر اساس این اصل کلیدی امیدوار بود.