پارك‌ها و فضاي سبزشهري ازجمله کاربري‌هایی است که توزیع و پراکنش آن درسطح شهراهمیت زیادي دارد و يكي ازمسائل مهمی كه اكنون درشهرهاي بزرگ به چشم مي خورد، عدم تعادل درنظام توزيع و نارسايي سيستم خدمات شهری ازجمله فضاي سبزشهري است. باتوجه به توزیع نامناسب پارک‌ها و فضاي سبز شهر تبریز، دراین پژوهش تلاش شده است ضمن بررسی الگوی پراکنش فضایی پارك‌ها و فضاي سبزشهرتبریز، وضعیت برخورداری تمامی مناطق شهر بررسی شده و مناطق محروم و برخوردار از این نظر در راستای برنامه ریزی برای توزیع بهینه‌ي فضاي سبز در شهر تبریز تعیین گردد. پژوهش حاضر از نوع تحلیلی توصیفی بوده وجهت گردآوری اصلاعات از روش کتابخانه ای استفاده شده است. برای تحلیل داده‌ها از مدل موریس وضریب همبستگی اسپرمن استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که کاربری فضای سبز در بین مناطق شهر تبریز عادلانه توزیع نشده است و بین مناطق، از نظر برخورداری از فضای سبز نابرابری وعدم تعادل حاکم است. همچنین دربین مناطق ده گانه شهر تبریز به لحاظ سطوح فضای سبز وجمعیت ساکن عدم همبستگی وجود دارد.