یکی از ارکان اساسی توسعه پایدار،اسکان پایدار است و توسعه پایدار شهری را می توان در همین چارچوب مطرح نمود.با توجه قابل ملاحظه و مسستمر افراد،محققین و دولتها در مورد مسئله پایداری زیست محیطی در سه دهه پایانی قرن بیستم، به نظر می رسد تقاضا برای توسعه پایدار شهری و شهرهای پایدار مهمترین پالش فرا روی بشریت در قرن بیت و یکم باشد.از سوی دیگر جستجو برای یافتن شهر ایده ال ،یعنی آن شکلی از شهر که بتواند هم امتیازات تکنولوژیک و هم روحیه سالم زندگی روستایی را بر اساس ایده های روشنگرایانه عدالت اجتماعی بیان کند از قرن های دور بسیار مورد توجه و یکی از مشغله های مهم بسیاری از فلاسفه، مصلحان اجتماعی ،نویسندگان ،معماران و شهرسازان بوده است.در دهه های پایانی قرن بیستم با توجه به رشد فزاینده نگرانی های ریست محیطی و بروز برخی بحرانهای اکولوژیکی و در نتیجه نا پایداری محیطی ،" جستجو برای یافتن فرم شهری ایده ال "آغاز شده است. این مقاله پس از بحث در مورد ارکان اساسی توسعه پایدار شهری و رابطه آن با فرم شهری ،یک چارچوب کلی برای رسیدن به فرم شهری پایدار را مطرح می سازد و در نهایت 7 جنبه از جنبه های طراحی را در ارتباط با فرم های پایدار شهری مشخص می کند: فشردگی ، حمل و نقل پایدار ، تراکم ، ترکیب کاربری ، تنوع ، فرم منطقه مسکونی و فضای سبز.