امروزه در این بحران انرژی و کمبود سوخت های فسیلی توجه طراحان به سمت استفاده از سوخت های پاک و همساز شدن با اقلیم و شرایط فرهنگی هر منطقه معطوف شده است. برای بهبود سطح زندگی عمومی و آینده ای مرفه تر و در عین حال حفظ اکوسیستم ها آنچه که باید همواره مورد توجه طراحان قرار گیرد توجه به هویت فرهنگی و بومی منطقه ای است که برای طراحی انجام می شود که سه اصل را شامل می شود. الف- استفاده از مصالح بوم آورد تا حد امکان ب- به کارگیری الگوها و اصول معماری پایدار هر منطقه ج- استفاده از المان های فرهنگی و نمادهای بومی که جوابگوی ویژگیهای اقلیمی منطقه نیز می باشند. این پژوهش در روشی تحلیلی – توصیفی علاوه بر تعریف معماری منطقه ای(بومی- اقلیمی)، جنبه ها، الگوها و اهداف این معماری (منطقه ای) را بررسی کرده و اصول آن را شرح می دهد. از فرهنگ سخن می گوید، معماری را به عنوان پدیده ای فرهنگی معرفی می کند و در آخر بعد از تببین تاثیر فرهنگ بر معماری بومی چند راهکار در این زمینه ارائه می کند.