انرژی در هر زمینه ای از علوم کاربرد دارد، نقش انرژی در زندگی بشر انکار ناپذیر است. در معماری انرژی به دو مولفه نورانی و حرارتی تقسیم می شود، انرژی نورانی جهت انجام کارهای روزمره مورد استفاده قرار می گیرد، انرژی حرارتی برای مطلوب نمودن محیط زندگی است. این گونه انرژی ها همانند سایر انرژی ها هدر رفتنی هستند با توجه به هدر رفتن انرژی ها در معماری چه باید کرد؟ در طراحی معماری رعایت چه پارامترهایی لازم و ضروری است؟. بطور کلی استفاده از انرژی های طبیعی و حفظ و جلوگیری از هدر رفتن انرژی تولیدی از سایر منابع و تنظیم تعادل حرارتی به صورت منطقی بین داخل و خارج ساختمان هدف اصلی ساکنان اقلیم سرد و کوهستانی به شمار می رود. میزان متفاوت و ترکیب گوناگون عوامل اقلیمی که خود ناشی از تفاوت و موقعیت جغرافیایی مناطق مختلف است حوزه های اقلیمی متفاوت در جهان پدید آورده که هریک ویژگی های خاصی دارند. بناهای مربوط به حوزه های اقلیمی، ویژگی های خاص متناسب با شرایط اقلیمی خود به دست آورده اند.
هدف پژوهش، که پژوهشی توصیفی بر اساس مدارک عینی موجود می باشد بررسی ارتباط بین انرژی و معماری، کسب مهارت در بهره مندی از عوامل اقلیمی-بومی و انرژی های تجدید شونده در طراحی معماری پایدار و صرفه جویی در مصرف انرژی در مناطق کوهستانی است. در این پژوهش سعی گردیده به سوالاتی چون، چگونگی طراحی در اقلیم های مختلف جهت صرفه جویی در مصرف انرژی و انواع انرژی های مورد استفاده تجدید پذیر در معماری و چگونگی استفاده از آن ها پاسخ داده شود. نتایج تحقیق نشان می دهد که استفاده از انرژی های تجدید پذیر می تواند انرژی را با هزینه بسیار کمتری در اختیار بشر قرار دهد و استفاده از این نوع انرژی در معماری می تواند بناها را خصوصا در اقلیم سرد به ساختمان هایی با کیفیت بالا و مصرف کم انرژی تبدیل کند که علاوه بر آسایش فیزیولوژیکی انسان، موجبات آسایش روانی او را نیز در فضاهای معماری فراهم سازد بدین ترتیب با ترکیب فن و معماری و شکل گیری معماری بر اساس مقتضیات انرژی می توان به سوی طراحی پایدار گام برداشت.