مفهوم پایداری در دهه 1970 میلادی، نتیجه آگاهی بشر نسبت به مسایل محیط زیست و مشکلات فرهنگی – اجتماعی و اقتصادی می باشد . یکی از مهمترین اهداف توسعه پایدار،حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده ،‌ معماری پایدار نامیده میشود . آنچه که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است ، رویکرد معماری پایدار نسبت به مسایل محیطی است ، هر چند که جدا کردن این موضوع از سایر جنبه های اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی کاری دشوار است .نگاه انسان نسبت به طبیعت ، همان جهان بینی او می باشد که در روش زندگی او منعکس می گردد .هدف این تحقیق جستجوی نظریه های زیست محیطی توسعه پایدار و معماری پایدار می باشد که در نهایت در مقایسه با برخی نگرش ها و دیدگاه ها نسبت به طبیعت قرار میگیرد تا نواقص آن تکمیل گردد . به این ترتیب این مقاله ابتدا به اهداف توسعه پایدار و معماری پایدار می پردازد و راه کارهای آن را ارائه می نماید تا نواقص آن را دریافته و خط مشی کامل تری را پیشنهاد دهد .هرچند توسعه پایدار ریشه های اکولوژیکی و اقتصادی و فرهنگی – اجتماعی دارد ، ولی با جستجو درباره معضلات پیش روی انسان معاصر و راه حل آنها در معماری پایدار ، نقش طبیعت هر چه بیشتر آشکار میگردد . در انتهای این نوشتار طبیعت و معنای گسترده آن مورد بررسی قرار گرفته است که میتواند تعیین کننده رابطه سه گانه انسان ، طبیعت و معماری باشد . روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد . نتایج به دست آمده از این پژوهش با هدف معماری پایدار به اصلاح رابطه انسان ، طبیعت و معماری می پردازد .