متفکرین علوم رفتاری معتقدند که هویت محیط بخشی از هویت انسان است. این مسأله از موضوعات با اهمیت در طراحی محیط‌های انسانی برای غنا بخشیدن و معنا دار کردن فضاها و تبدیل آن به مکان می‌باشد. فضاهای عمومی شهری به عنوان محیط‌های انسان‌ساخت عموماً مکان تعامل و رفتارهای جمعی هستند و نقش تحقق روح اجتماعی و مطلوبیت جمعی را در خود دارند. مسأله هویت در مکان های عمومی از آن جهت اهمیت دارد که فقدان آن باعث کاهش احساس تعلق کاربران به مکان می شود. این در حالی است که هویت مکان، زمینه ساز اتفاقات، رویدادها و همبستگی های اجتماعی جهت افزایش رویدادپذیری مکان می شود و خاطره جمعی خلق می کند. یکی از موضوعاتی که به هویت مند کردن مکان های عمومی کمک می کند، تقویت روابط اجتماعی به وسیله اجتماع پذیر کردن مکان های عمومی می باشد. برای تحقق اجتماع پذیری مکان، مؤلفه هایی در بعد فعالیتی وجود دارد که ما را به راهکارهایی در طراحی رهنمون می دارد. مقاله حاضر به بررسی ارتباط هویت فرد با مکان، هویت اجتماعی و مکان، خاطره و مکان، تعریف فضاهای عمومی، اهمیت و کارکرد آن به عنوان بخشی از محیط انسان‌ساخت می پردازد. سپس مؤلفه های پاسخگویی فعالیتی مکانهای عمومی از دیدگاه برخی صاحبنظران طراحی شهری را برمی شمارد و در پایان راهکارهایی برای دستیابی به این ویژگیها در طراحی ارائه می شود.