در طراحی بسیاری از بناهای موجود عصر ما به عوض ملاحظه¬ی نیازهای روانشناختی کاربران، توجه به عملکردهای اندام¬واره¬ای و نیز پیکره¬بندی¬های بدیع در الویت قرار گرفت. این ضعف در بسیاری از فضاهای آموزشی در ایران نیز مشهود است. در حالیکه در چند دهه¬ی اخیر روانشناسی محیطی یافته¬های ارزشمندی را در زمینه تأثیر متقابل انسان و محیط در اختیار معماران و طراحان گذارده¬است. بر این اساس اعتقاد بر¬این ¬است که صرف¬نظر از رفتارهای مربوط به یادگیری، شرایط فیزیکی محیط می¬تواند در بالفعل کردن استعدادهای بالقوه نوجوانان مؤثر باشد.
از آنجایی¬که بنا دارای سه ساحت سر پناه، ساختمان و معماری است و معماری زبان و بیان معانی و مفاهیم و در بردارنده¬ی هویت و فرهنگ یک ملت و تمدن به شمار می¬رود. بنابراین برای تبیین این قضیه، پژوهشی در ارتباط با بناهای فرهنگی مورد استفاده¬ی نوجوانان در زمینه¬ی جغرافیا و فرهنگ انجام داده¬شد که در این ¬رابطه چند عامل که در احراز هویت نقش محوری دارند مورد بررسی قرار گرفت که عبارتند¬از خوانایی، بهره¬مندی از معانی رجوع¬کننده (معانی نمادین) و فرم و نشانه¬های بومی گیلان. در این رابطه در طراحی سعی شد تا محیطی منطبق با وجوه اشتراک نوجوانان و الگوهای رفتاری آنان طراحی گردد چنین محیطی علاوه¬بر فراهم¬ آوردن شرایط آسایش به دلیل احراز ویژگیهای کیفی و ادراک آنها از سوی نوجوانان می¬تواند در تأمین نیازهای روان¬شناختی و ارتقاء ابعاد شخصیتی آنها مؤثر واقع گردد.