نگاهي به خسارت¬هاي ناشي از زلزله¬هاي گذشته نشان مي¬دهد كه درصد بالايي از ساختمان¬هاي بتن مسلحي كه تاكنون در كشور ساخته شده¬اند، در برابر زلزله مقاوم نيستند، زيرا سازه¬هاي بتن مسلح موجود غالبا بر اساس آيين¬نامه¬هاي قديمي طراحي شده و اكثرا الزامات آيين¬نامه¬هاي جديد زلزله را ارضا نمي¬كنند. از اينرو، ضرورت تقويت اين ساختمان¬ها به خصوص براي مقابله با نيروهاي جانبي با روش‌هاي مقاوم¬سازي قابل اعتماد، آسان و سريع احساس مي¬شود. در سال¬هاي اخير روش¬هاي مقاوم¬سازي و بهسازي سازه¬هاي بتن مسلح ضعيف در برابر زلزله گسترش زيادي يافته است. استفاده از بادبندهاي فولادي به علت سبکي وزن، افزايش شکل¬پذيري سازه و استفاده از ديوار برشي به علت بالا بردن سختي و برش پايه¬، از روش¬هاي متداول و ساده در تقويت ساختمان¬هاي بتن آرمه موجود محسوب مي¬شود. در اين تحقيق با مدل‌سازي چند قاب بتني سه دهانه منظم (در پلان و ارتفاع) شامل قاب‌هاي سه، شش و ده طبقه که بوسيله ترکيبي از مهاربندهاي فولادي هم¬محور ضربدري و ديوار برشي، مقاوم سازي گرديده و تأثير آن در سطوح عملکرد قاب¬هاي بتن آرمه موجود، مورد بررسي قرار گرفته است¬. براي تعيين و بررسي اين سطوح عملکرد که در آيين¬نامه 360 به آنها اشاره شده است، ابتدا قاب¬هاي بدون مهاربند و ديوار برشي را با توجه به ويرايش دوم آيين¬نامه 2800 در نرم¬افزار مدل‌سازي و طراحي شده و در گام بعد مقدار تغيير مکان با ويرايش سوم آيين¬نامه 2800 کنترل گرديده که مشخص مي¬شود تغيير مکان در اين قاب¬ها بيش از حد مجاز بوده، بنابراين سازه¬هاي ضعيف بوسيله ترکيبي از روش مذکور در دهانه¬هاي وسط با محور متقارن مقاوم¬سازي شده تا مقدار تغيير مکان كنترل گردد. طبق آيين¬نامه حداقل دو نوع بار که نوع اول متناسب با توزيع بار جانبي در روش استاتيکي خطي مطابق با رابطه توزيع نيروي جانبي در ارتفاع ساختمان و نوع دوم بر اساس توزيع يکنواخت به نرم¬افزار معرفي مي¬گردد. سپس قاب¬هاي مقاوم¬سازي شده بوسيله تحليل استاتيکي غيرخطي(پوش¬آور) در نرم¬افزار مدل‌سازي و آناليز مي¬شوند. پس از تحليل، منحني‌هاي پوش‌آور( نيرو- جابه‌جايي) در طبقات مختلف مورد بررسي قرار گرفته، که با توجه به ميزان برش پايه جذب شده و تغيير مکان جانبي نسبي، نتايجي حاصل گرديد که از جمله مي¬توان به افزايش برش پايه، افزايش سختي و افزايش شکل‌پذيري در قاب¬هاي مقاوم‌سازي شده اشاره نمود.