کتابخانه ها از مراکز مهم فرهنگی در جوامع محسوب میشوند که باعث ارتقا سطح علمی آن می گردند. در فضای کتابخانه، روشنایی نقش بسیار مهمی را ایفا میکند که باید مورد توجه قرار گیرد. طبق استانداردها همان اندازه که کمبود نور در محیط کتابخانه، باعث خستگی اعصاب و صدمه زدن به بینایی شخص می شود، زیاد بودن آن نیز موجب ایجاد تباین و خیرگی دید، همچنین آسیب های جدی به قوه بینایی کارکنان و مراجعه کنندگان می باشد. هدف این پژوهش که از نوع کمی با توجه به استدلال استقرایی است، بررسی جایگاه نور در کیفیت فضایی کتابخانه ها از طریق مقایسه استانداردها با نمونه موجود می باشد که بدین منظور کتابخانه ملی ایران که بزرگ ترین کتابخانه کشور محسوب می شود و دارای مراجعین زیادی است، به عنوان نمونه موردی در نظر گرفته شده است. برای آزمون فرضیه ها پس از انجام مطالعات نظری و پایه در مورد استاندارد های نورپردازی با توجه به میزان لوکس بیشینه، کمینه و مورد نیاز کتابخانه ها بر اساس ارگونومی، نورپردازی بخش های مختلف نمونه مورد مطالعه، نقد و بررسی گردید، سپس تجزیه و تحلیل آن انجام گرفت و به دنبال آن پیشنهاداتی ارائه گردید. نتایج حاصل نشان می دهد که تعبیه نور غیر مستقیم به دلیل حداقل ایجاد سایه مناسب ترین حالت نورپردازی می باشد و میزان نور استاندارد در بخش های مختلف کتابخانه متفاوت بوده، همچنین تاثیر سن خوانندگان بر میزان روشنایی مناسب، نیز حائز اهمیت است. بنابراین نتیجه می شود که فرضیه اول رد و فرضیه دوم اثبات می گردد.