امروزه رشد فزاینده فناوری اطلاعات و ارتباطات این فرصت را پیش روی دولت‌ها قرار داده است تا با تغییرات بنیادی در بدنه خود راه را برای ارائه هر چه بهتر خدمات به شهروندان فراهم سازند. به نحوی که با نگاهی به کشورهای پیشرفته جهان درمی‌یابیم دولت الکترونیک تا چه حد توانسته است هزینه‌های عمومی را کاهش دهد و کارآیی و اثربخشی کنترل و مدیریت سیستم‌های اجتماعی، مالیاتی، بهداشتی، درمان عمومی و تأمین اجتماعی را به حداکثر رساند. از این‌رو هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش دولت الکترونیک بر رفاه و کیفیت زندگی شهروندان منطقه ثامن می‌باشد. روش تحقیق در این بررسی از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که آمار و اطلاعات آن از طریق روش‌های میدانی به دست آمده است. جامعه آماری این پژوهش شامل شهروندان ساکن در منطقه 13 شهر مشهد می‌باشند که با استفاده از فرمول اصلاح شده کوکران، نمونه‌ای به حجم 170 شهروند با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب گردیده است. همچنین آزمون پیش‌آهنگی برای بدست آوردن ضریب اعتبار پرسشنامه انجام گرفت که ضریب اطمینان آلفای کرونباخ آن 0.73 به دست آمد که حاکی از مناسب بودن ابزار پژوهش می‌باشد. براي تحليل داده‌ها از آمار استنباطي شامل (آزمون تی تک نمونه‌ای، تحلیل خوشه‌ای، جدول توافقی، آزمون همگونی کای) استفاده گردیده است. نتایج نشان می‌دهد که بر اساس افزایش میزان برخورداری دستگاه‌ها و سازمان‌های دولتی از فناوری اطلاعات و ارتباطات، تفاوت معناداری در شاخص کل کیفیت زندگی شهروندان به دست آمده است.