معمولأ مدرسین دانشگاهها، متخصصان رشته های خود هستند و کمتر برای تدریس، آموزش دیده اند. این امر سبب می شود که مطالعات روانشناسی آموزش، کمتر در آموزش دانشگاهی ، تبلور یابد. این نوشتار تلاش دارد خوانندگان را به مصداقی از این ارتباط، که تحقق آموزش سازنده گرا در آموزش سازه در معماری است ، توجه دهد. در این مقاله، نگارنده، به بررسی تطبیقی دو کتاب آموزش سیستمهای سازه، در دانشگاههای غرب، سازه در معماری و فرم و نیروها می پردازد و درونمایه های آموزش سازنده گرا را، در آنها، جستجو می نماید. نتایج این نوشتار نشان می دهد که کتاب متأخر فرم و نیروها، در قیاس با کتاب سازه در معماری، تغییرهایی را به خود پذیرفته که همسو با گسترش آموزشهای سازنده گرا است. اهمیت این نوشتار، آگاهی دادن به مدرسان و برنامه ریزان، برای کاربردی کردن مفاهیم روانشناسی آموزشی در رشته های دانشگاهی است.