برنامه ریزی برای توسعه و گسترش شهرها در درجه اول نیازمند شناخت ویژگی های زیربنایی شهری است . این برنامه ریزی می تواند در به تصویر کشیدن آینده اهمیت زیادی داشته باشد . دست یابی به اهداف برنامه های توسعه در هر زمینه ای موکول به اجرای آن در سطوح مختلف منطقه ای می باشد بنابراین اگر برنامه ریزی محیطی به درستی صورت نگیرد نابسامانی در توسعه آتی دور از انتظار نخواهد بود . برنامه ریزی نیازمند مجموعه ای از اقدامات هدفمند است که محیط شهری را به گونه ای طراحی کند که توسعه را هم گام با ضوابط و برمبنای قوانین ونیز تمایلات شهروندان پایه ریزی نماید در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای اطلاعات و داده های مورد نیاز گردآوری شده است . از عکس های هوایی و انواع نقشه های توپوگرافی و زمین شناسی به عنوان ابزارهای اصلی استفاده شده و بخشی از داده ها نیز از طریق کارهای میدانی و مصاحبه جمع آوری شده اند .
روش مطالعه در پژوهش ، توصیفی – تحلیلی است و برای جمع آوری اطلاعات ، از تلفیق روش های اسنادی – میدانی ، از جمله مشاهده ، مصاحبه و آمار واطلاعات موجود ، کتاب ها ، نقشه ها و مجله ها بهره گرفته شد . برای تجزیه و تحلیل داده ها ونقشه ها از نرم افزارهای مختلف استفاده گردید. و چون محوریت پژوهش توسعه مسکونی بود از روش مبتنی برنیاز مسکن استفاده گردید .لذا به استناد محاسبات انجام شده پیشنهاداتی در زمینه برنامه ریزی توسعه محیطی انجام شد .