سیمای شهری به عنوان یکی از اصلی ترین پارامترهای هویت شهری است که در دوره معاصر به فراموشی سپرده شده است . این امر نه تنها باعث شکل گرفتن شهرهای بی هویت شده ، بلکه سبب فراموش شدن فرهنگ ، اعتقادات و آیین های تاریخی ایرانی شده است . تاکنون بررسی های عدیده ای در رابطه با سیمای شهرهای سنتی و معاصر انجام گرفته و به نتایج گوناگونی رسیده است . هدف از این تحقیق ، بررسی نقاط قوت و ضعف سیمای شهرهای سنتی و معاصر و اثر دادن نقاط قوت بر سیمای شهرهای معاصر ، جهت رسیدن به سیمای شهری ایده آل ، مطابق فرهنگ اصیل ایرانی است . این تحقیق که بر اساس مطالعه و مقایسه انجام گرفته ، حاکی از آن است که سیمای شهرهای سنتی بار معنایی بسیار داشته در صورتی که شهرهای معاصر از هرگونه معنا تهی به نظر می رسد و از عواملی شکل گرفته است که هیچ ریشه ای در فرهنگ اصیل ایرانی ندارد استفاده از نتایج این تحقیق می تواند سیمای شهرهای معاصر را به بستر تاریخی ، فرهنگی و طبیعی نزدیک کرده و به شهرهای معاصر هویت دهد .